οκ

Για όσους έχουν μελετήσει την Παλαιά Διαθήκη, ακόμη και αν αυτή είναι μια ανθολογία από αφελείς μύθους, αυτά που συμβαίνουν στους «Αγίους» Τόπους, δεν είναι πρωτόγνωρα Ο πρώτος διδάξας, του πως επιτελούνται γενοκτονίες και ιδιοποιούνται ξένα εδάφη ήταν ο Μωυσής. Οι πράξεις του, με την ευλογία του Θεού βεβαίως-βεβαίως, δημιούργησαν κανόνες διεθνούς εθιμικού δικαίου. Για τον ηγέτη των Εβραίων ο συμβιβασμός με τους άλλους λαούς της περιοχής ήταν αδύνατος. Κάθε πράξη του συμβόλιζε την εκτέλεση της συμφωνίας, που είχε με το Θεό και της οποίας αντάλλαγμα ήταν η πλήρης αφοσίωση σ αυτόν. Ετσι φτιάχτηκε ένα κοινωνικό σύστημα ταυτισμένο με τη θρησκεία, του οποίου ο θρίαμβος πάνω στους άλλους λαούς έγινε μια διαρκής δοξολογία προς το όνομα του Θεού. Η παράδοση αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Καθ οδόν λοιπόν προς τη γη της επαγγελίας, μεταξύ άλλων, βρέθηκαν μπροστά στα πόδια του Μωυσή και οι Μαδιανίτες. Οι Μαδιανίτες επέμεναν πως η γη είναι δική τους και πως δε γνωρίζουν προσωπικά αυτόν το Γιαχβέ που υποσχέθηκε στους εβραίους τη δική τους γη, δίχως να του ανήκει. Στο Μωυσή μάλιστα που ήταν και γαμπρός τους, αφού τον είχαν φιλοξενήσει και τον πάντρεψαν μάλιστα και με μια δική τους όταν ήρθε κάποτε σαν πρόσφυγας κυνηγημένος από τους Αιγυπτίους, του είπαν ( αυτό δεν το αναφέρει η Βίβλος αλλά το υποθέτω), «είπαμε βρε παιδί μου να ξανάρθεις να δεις τη γυναίκα σου αλλά όχι να μας φέρεις κι όλο σου το σόϊ 600 000 ανθρώπους. Βλέπετε, λάθη δεν κάνουν μόνο οι ινδιάνοι της Αμερικής.(Στην Παλαιστίνη, πριν έναν αιώνα δεν ζούσαν ούτε 50 χιλιάδες εβραίοι) Κάθησε λοιπόν ο Μωυσής με τους πιστούς του Λευίτες-ιερείς και σκέφτηκαν τι κάνουμε τώρα. Οι μάζες άρχισαν να δυσανασχετούν με το Μωυσή και το Θεό τους που δεν τήρησε το λόγο του για τη γη της επαγγελίας. Οι δικαιολογίες του αρχηγού πως την τελευταία φορά που πέρασε από το ίδιο το μέρος οι Μαδιανίτες του φάνηκαν μαλθακοί και φιλόξενοι και υπέθεσε πως θα έφευγαν και θα του παραχωρούσαν το οικόπεδο τζάμπα, δεν έπεισαν. Και τότε ήρθε σαν «μάνα εξ ουρανού» η είδηση:«ελάλησε Κύριος προς Μωυσήν λέγων εκδίκει την εκδίκησιν υιών Ισραήλ εκ των Μαδιανιτών και τα τοιαύτα» (βλέπετε ο θεούλης είχε κάποιες εκλεκτικές συγγένειες με τα παιδιά του. Δεν ήταν όλα δικά τους). Και τότε έγινε «Γης Μαδιάν». Σκότωσαν ακόμη και τα βρέφη των Μαδιανιτών, με την ευλογία του θεού πάντοτε, αλλά άφησαν εν ζωή μόνο τις παρθένες (35000), που τις μοίρασαν μεταξύ των αρχηγών. Περισσότερα μακάβρια κείμενα θα βρείτε στο τέταρτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. (Εχω μια απορία. Γιατί δεν μεταφράζεται επισήμως ώστε να την κατανοούν όλοι οι έλληνες; Υπάρχει λόγος;).. Η γενοκτονία των μαδιανιτών λοιπόν, χρησίμευσε σαν παράδειγμα για τους απογόνους του Μωυσή, να μάθουν πως χωρίς κακούς εχθρούς και χωρίς έναν πολύ κακό Θεό που θα σε βοηθήσει να εξολοθρεύσεις τους κακούς, δεν επιβιώνεις σαν λαός. Εδώ και 3500 χρόνια, οι λεγόμενοι «άγιοι» τόποι, συγκλονίζονται από σφαγές, γενοκτονίες, σκοταδισμό και ηλιθιότητα. Κλασικό παράδειγμα το παρακάτω. Στην καρδιά της σημερινής πόλης της Χεβρώνας, 400 φανατικοί «ορθόδοξοι εβραίοι», με τη βοήθεια του ισραηλινού στρατού, εξανάγκασαν πριν μερικά χρόνια 100 παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να τα κατοικήσουν αυτοί. Σε συνέντευξη ενός εβραίου εποίκου και στο ερώτημα, «γιατί έδιωξαν από τα σπίτια τους ανθρώπους που ζούσαν γενιές ολόκληρες εκεί», η απάντηση ήταν : « αυτό το μέρος σύμφωνα με τις άγιες γραφές μας, είναι ένα κομμάτι γης που το είχε αγοράσει ο Αβραάμ, από τους Χετταίους για το μνήμα της γυναίκας του Σάρας άρα μας ανήκει !! Κακώς δεν τον ρώτησε ο δημοσιογράφος :« και ήρθατε μετά από 3 500 χρόνια να πάρετε με τη βία των όπλων τα σπίτια 100 ανθρώπων για έναν τάφο, που δεν ξέρετε καν που είναι ακριβώς ;» Οπως εικάζουν μερικοί, οι Δεινόσαυροι δεν εξαφανίστηκαν αλλά μάλλον πήγαν σε άλλο πλανήτη. Με αυτήν τη λογική. όταν γυρίσουν πίσω στη γη, θα πουν να την «κάνουμε από τη γη» γιατί τους ανήκει. Το επιχείρημά τους ότι σας την αφήσαμε για 65 000 000 χρόνια, αλλά τώρα τη χρειαζόμαστε, νομίζω πως είναι πιο λογικό από το επιχείρημα του εποίκου της Χεβρώνας με την ιδιοκτησία του τάφου της Σάρας που αμφισβητείται από τους επιστήμονες. Τα οστά των δεινοσαύρων έχουν βρεθεί, όχι όμως και της Σάρας. Κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η γη ανήκε στους δεινόσαυρους πριν καν εμφανιστούν οι άνθρωποι. Τελικά την ιστορία τη διαμορφώνουν οι ηλίθιοι, που όπως έλεγε ο Σωκράτης είναι και οι μόνοι κακοί. Επομένως η μόνη σωτηρία του ανθρώπου είναι ο συνασπισμός όλων των ανθρώπων απανταχού γης που δεν είναι ηλίθιοι. Ο μέγας εβραίος φυσικός ο Αϊνστάϊν είχε πει «η κυριαρχία των ηλιθίων είναι παντοδύναμη διότι είναι τόσοι πολλοί και η ψήφος τους μετράει όσο και η δική μας». Αν ζούσε σήμερα, θα εννοούσε σίγουρα και την πλειοψηφία στο σημερινό Ισραήλ.