ΦΑΚΕΛΟΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ (42) Η ΖΟΦΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Συνεχίζουμε κατ' αποκλειστικότητα από το καφενείο την τμηματική παρουσίαση του βιβλίου του φίλου μας gianniotis.gr με τίτλο:

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

"Τα ...εκρηκτικά που σκοτώνουν"

Πληροφορούμε τους φίλους μας ότι, το παρόν βιβλίο δεν διατίθεται προς πώληση στην ελεύθερη αγορά, καθόσον το υλικό του προορίζεται μόνο για ενήλικες αναγνώστες

Η ΖΟΦΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Στο σημείο αυτό κρίνουμε σκόπιμο, αλλά και απολύτως αναγκαίο να αναφερθούμε με σκληρή ίσως γλώσσα και σε κάποιες άλλες παραμέτρους που συνθέτουν το όλο σκηνικό, γύρω από τα ναρκωτικά και ότι αυτά συνεπάγονται.

Δεν έχουμε τη διάθεση, αλλά ούτε και την πρόθεση να θίξουμε προσωπικά κανέναν, αλλά ούτε και σκοπό να χαϊδέψουμε τα αυτιά των αρμοδίων και να αποκρύψουμε το παραμικρό.

Θα προσπαθήσουμε όμως χωρίς υπερβολές να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, έτσι όπως τα αντιλαμβανόμαστε, βασισμένα πάνω σε αντικειμενικές αλλά και ειλικρινείς διαστάσεις, που σκοπίμως κατά την γνώμη μας αποκρύπτονται.

Επειδή από τη χώρα μας δεν έχει εκλείψει τελείως η ευαισθησία και η ανθρωπιά, θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν έστω και λίγοι που πιθανόν να συγκινηθούν, να αγανακτήσουν και ίσως κάποιοι απ’ αυτούς να βρουν και τη δύναμη να χτυπήσουν έστω για πρώτη φορά στη ζωή τους, γροθιά στο μαχαίρι.

Επειδή όμως η όλη προϊστορία, η μέχρι σήμερα συμπεριφορά και η εν γένει "διαγωγή" που υπέδειξαν κατά το παρελθόν σε ανάλογες περιπτώσεις, δεν μας δίνουν και πολλά περιθώρια για να πεισθούμε ως προς την τόλμη και την αποφασιστικότητά τους, πιστεύουμε ότι για άλλη μία φορά θα παραμείνουν απαθείς και θα αντιμετωπίσουν το όλο πρόβλημα των ναρκωτικών σαν απλοί θεατές, χωρίς ωστόσο να υπάρξει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Άλλωστε δεν περιμένουμε να κάνουν κάτι το ξεχωριστό προς αυτή την κατεύθυνση αφού έτσι κι’ αλλιώς το ανάλγητο και "παχύδερμο" κράτος μας, δείχνει να αδιαφορεί ανοιχτά, αλλά και προκλητικά μπροστά στην αρρώστια της τοξικομανίας.

Αυτό το ίδιο κράτος που φροντίζει καθημερινά με τη στάση του να διαβρώνει και να αφαιρεί κάθε ίχνος ανθρώπινης ευαισθησίας απ’ όλους εκείνους που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν αποτελεσματικά στην καταπολέμηση των ναρκωτικών.

Το θέμα των ναρκωτικών για όλους εμάς που ασχοληθήκαμε μαζί του με τον οποιονδήποτε τρόπο, είναι μια δυνατή γροθιά στο στομάχι, γι’ αυτό και νιώθουμε επιτακτική την ανάγκη να μιλήσουμε με αυτό τον τρόπο βέβαιοι όντες ότι θα πικράνουμε κάποιους υψηλά ιστάμενους και κρατικούς καρεκλοκένταυρους, που υποτίθεται ότι είναι εντεταλμένοι για την αντιμετώπιση του σοβαρότατου αυτού προβλήματος.

Δεν μπορούμε να παριστάνουμε πλέον τους θεατές και να βλέπουμε γύρω μας νεαρά ανθρώπινα ερείπια και κατεστραμμένες οικογένειες, θύματα της καταραμένης "παραμύθας".

Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τον ανήθικο και πρόστυχο τρόπο που χρησιμοποιούν κάποια ανθρωποειδή της χώρας μας, για να μπούνε στη λίστα των νεόπλουτων, πατώντας πάνω στην ασθένεια και στην τσαλακωμένη αξιοπρέπεια των άτυχων εξαρτημένων νέων και των οικογενειών τους.

Δεν μπορούμε να ανεχθούμε άλλο την υποκρισία κάποιων Φαρισαίων που κρύβουν πίσω από το μακιγιαρισμένο προφίλ και το λευκό κολάρο τους, τα εγκληματικά και δολοφονικά ένστικτα περιμένοντας υπομονετικά σαν αρπακτικά πτηνά να κατασπαράξουν τα επόμενα θύματά τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και με κάποια "κοράκια" γραφείων τελετών που περιμένουν υπομονετικά και καραδοκούν τη λεία τους.

Δεν μπορούμε να ανεχθούμε άλλο την τόσο προκλητική και σε γνωστά στέκια αγοραπωλησία της "παραμύθας" όπως ακριβώς συμβαίνει στις λαχαναγορές της χώρας μας και το κράτος με τις ευλογίες του να είναι προκλητικά απόν, σ’ αυτές τις θανατηφόρες και εγκληματικές συναλλαγές.

Μάθετε λοιπόν – σε αντίθεση με τα όσα κάποιοι αρμόδιοι ισχυρίζονται – ότι, σε κανένα δημόσιο ή ιδιωτικό νοσηλευτικό ίδρυμα της χώρας μας δεν υπάρχει ειδικό πρόγραμμα απεξάρτησης τοξικομανών, αλκοολικών, καθώς και άλλων διαφόρων ουσιοεξαρτημένων ατόμων.

Μέσα σ’ αυτά γίνεται μία προσωρινή ιατρική παρέμβαση αντιμετώπισης του στερητικού συνδρόμου με τη χορήγηση πάσης φύσεως ψυχοφαρμάκων, κυρίως οπιούχων και τίποτε άλλο.

Δυστυχώς για τη χώρα μας, η χορήγηση της μεθαδόνης σε τοξικομανείς, αποτελεί "είδος εν ανεπαρκεία".

Εκτός των δύο μεγάλων αστικών κέντρων της χώρας μας (Αθήνα – Θεσσαλονίκη), στις οποίες υπολειτουργούν ελάχιστες θεραπευτικές κοινότητες, βασιζόμενες στο πρόγραμμα χορήγησης της μεθαδόνης, σε καμία άλλη ελληνική πόλη δεν λειτουργούν παρόμοιες κοινότητες και ως εκ τούτου πουθενά αλλού δεν έχει εγκατασταθεί μέχρι σήμερα και δεν λειτουργεί πρόγραμμα χορήγησης μεθαδόνης, που θα μπορούσε αποφασιστικά – έστω και προσωρινά – να βοηθήσει τους εξαρτημένους τοξικομανείς.

Λειτουργούν μόνο για την ιστορία και για τυπικούς βέβαια λόγους, κάποιοι απλοί συμβουλευτικοί σταθμοί, απαρτιζόμενοι από κάποιους κομματικά διορισμένους δημοσίους υπαλλήλους και το μόνο που προσφέρουν στους άτυχους τοξικομανείς είναι μόνο παχιά υπεροπτικά λόγια και συμβουλές τύπου νηπιαγωγείου, χωρίς να έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό προς την κατεύθυνση της απεμπλοκής του χρήστη από τις ναρκωτικές ουσίες.

Σύμφωνα με την άποψη μερικών απ’ αυτών, η ύπαρξη τοξικομανών και ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός αυτών, αποτελεί γι’ αυτούς "ευχής έργο", καθόσον σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν αναγκασμένοι να υποαπασχολούνται σε δουλειές του ποδαριού, ή βρίσκονται μονίμως στην "ανεργία".

Συμβουλεύουν τους τοξικομανείς να αποταθούν σε συγκεκριμένους ψυχιάτρους της πόλης, νοσοκομειακούς ή μη, και με την ελπίδα της υποτιθέμενης θεραπείας, αρχίζει ένας αγώνας δρόμου για τον τοξικομανή, ξεκινώντας αρχικά με την θεωρία και στη συνέχεια με τη λήψη δεκάδων ψυχοφαρμάκων, χωρίς ωστόσο να υπάρξει κανένα θετικό αποτέλεσμα, αφού είναι γνωστό ότι αυτά είναι για την περίπτωσή τους απλές…ασπιρίνες.

Ακούμε κατά κόρον από αρμόδιους κρατικούς φορείς, ιδίως του υπουργείου υγείας ότι οι τοξικομανείς είναι ασθενείς και ότι χρειάζονται ειδική μεταχείριση.

Συμφωνούμε απόλυτα μαζί τους.

Τι κάνει λοιπόν το επίσημο κράτος και οι εμπλεκόμενοι φορείς για να θεραπεύσουν αυτούς τους ασθενείς;

Γιατί δεν επεκτείνουν πανελλαδικά το πρόγραμμα χορήγησης της μεθαδόνης;

Πως είναι δυνατόν να συμβιβάζονται με την ύπαρξη και λειτουργία κλινικών για την θεραπεία των συμπαθέστατων τετράποδων φίλων μας και να αφήνουν αυτούς τους ασθενείς αλλά και δυστυχισμένους συνανθρώπους μας στο έλεος του θεού;

Γιατί αδιαφορούν τόσο προκλητικά, καταδικάζοντας σε αργό θάνατο όλους εκείνους που έτυχε να μπλέξουν στα δίχτυα της "παραμύθας";

Γιατί αφήνουν να καταστρέφονται οικογένειες και αρκούνται στο να δηλώνουν απλά ότι συμπάσχουν μαζί τους;

Όπως έχουμε ήδη προαναφέρει στο παρόν, ένας από τους εννέα τύπους φαρμακοεξάρτησης είναι και ο τύπος του αλκοολισμού, στον οποίο περιλαμβάνονται όλα τα αλκοολούχα ποτά.

Αφού λοιπόν το αλκοόλ σύμφωνα με την παγκόσμια οργάνωση υγείας ανήκει στις ναρκωτικές ουσίες, γιατί το επίσημο κράτος μας μέχρι σήμερα, δεν εφάρμοσε κάποια αντίστοιχη πολιτική για τον περιορισμό της κατανάλωσης του αλκοόλ, κυρίως στις νεότερες ηλικίες, εκεί όπου τείνει να γίνει επιδημία;

Μήπως επειδή τα αλκοολούχα ποτά φορολογούνται αγρίως και αποτελούν για το κράτος αστείρευτη πηγή τεραστίων εσόδων;

Μήπως;…!!!

Υπάρχουν κάποιες κλινικές στη χώρα μας, κυρίως ιδιωτικές, οι οποίες με την επίβλεψη και με την ανοχή του κράτους, υπόσχονται κατά απατηλό τρόπο το "θαύμα" της απεξάρτησης, διαπράττοντας ανοιχτά και δημόσια την μεγίστη του είδους απάτη σε βάρος των απελπισμένων, δυστυχισμένων, βασανισμένων, εξαρτημένων και οικονομικά κατεστραμμένων ατόμων.

Διαφημίζονται απ’ όλα τα μέσα κατά τον καλύτερο τρόπο χρήσης του μάρκετινγκ και υπόσχονται πλήρη απεξάρτηση αρχικά σε διάστημα δύο μηνών, χορηγώντας όχι απλά υποκατάστατα φάρμακα, αλλά γνήσια και αυθεντικά ναρκωτικά φάρμακα, κυρίως οπιούχα, με δυσμενέστατες και καταστροφικές συνέπειες για τον άτυχο εξαρτημένο τοξικομανή και την οικογένειά του η οποία από την πρώτη στιγμή της εισαγωγής του σ’ αυτά τα "θεραπευτήρια", πολεμά μαζί του και στέκεται αγωνιωδώς στο πλευρό του.

Φυσικά όλα αυτά με το αζημίωτο για τις κλινικές, οι οποίες κατά δυσανάλογο τρόπο με τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους εισπράττουν το υψηλό οικονομικό τίμημα της υποτιθέμενης θεραπείας.

Επειδή όμως η κατάσταση του ασθενή μέσα στο διάστημα των δύο μηνών δεν παρουσιάζει καμία βελτίωση, ο χρόνος αυτός αυξάνει κατά μαθηματική πρόοδο και γίνεται Χ².

Δηλαδή με απλά λόγια και χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις μαθηματικών:

Οι δύο μήνες θα γίνουν τέσσερις και οι τέσσερις θα γίνουν δέκα έξι, έως ότου δηλαδή και τα ίδια τα θύματα διαπιστώσουν στην πράξη την ανεπανόρθωτη ψυχική και σωματική βλάβη, αλλά και την άνευ προηγουμένου οικονομική καταστροφή που τους προκάλεσαν.

Εξερχόμενος ο ασθενής κάποια φορά από το "νοσηλευτικό" αυτό ίδρυμα, είναι πλέον σε άθλια και απελπιστική κατάσταση, ένας ζωντανός – νεκρός που δεν μπορεί να σταθεί πουθενά, νιώθει μόνος και αδύναμος, στερείται κάθε κοινωνικότητας, χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα.

Προ αυτής της κατάστασης εμφανίζεται η άλλη "εναλλακτική λύση".

Για να απαλλαγούν απ’ αυτόν οι "ευαίσθητοι" οικείοι του – κι’ αυτό για το "καλό" του – ζητάνε από την τοπική εισαγγελική αρχή τον αναγκαστικό εγκλεισμό του σε δημόσιο ψυχιατρικό κατάστημα.

Δεν απαιτούνται γι’ αυτή την "τακτοποίηση" παρά μόνο μία υπογραφή των οικείων με αίτησή τους προς την εισαγγελία, η οποία με την σειρά της παραπέμπει αυτό το "ανθρώπινο αντικείμενο" για ψυχιατρική εξέταση σε δημόσιο νοσοκομείο.

Εκεί ο αρμόδιος γιατρός που θα εξετάσει αυτή την περίπτωση, θα αποφανθεί ότι διέγνωσε "ψυχωτικό σύνδρομο", κάτι που φαίνεται άλλωστε δια γυμνού οφθαλμού.

Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να ανοιχτούν όλοι οι δρόμοι εγκατάλειψής του, αφού ανοίγουν διάπλατα οι πόρτες για τον αναγκαστικό εγκλεισμό του στα δημόσια ψυχιατρεία της χώρας μας, όπου κι’ αυτός με τη σειρά του θα λάβει κάποια θέση μέσα στις αποθήκες των ανθρώπινων ψυχών.

Εκεί που το όνομά του θα γίνει αριθμός.

Σ’ αυτούς τους αριθμούς λοιπόν χορηγούνται ημερησίως κιβώτια ψυχοφαρμάκων, μόνο και μόνο για να τους έχουν μονίμως σε κατάσταση αποχαύνωσης, παράλυσης και υπνηλίας (ημικαταστολή), κι’ αυτό για να εξουδετερώσουν πλήρως κάθε αντίδρασή του.

Εκεί όπου η υγιεινή και η ατομική καθαριότητα του κάθε… αριθμού, δεν διαφέρει και πολύ από τα μεσαιωνικά πλυντήρια των αυτοκινήτων.

Και στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό πιεστικές μάνικες εκτόξευσης νερού.

Αναφορικά με τις ιδιωτικές κλινικές απάτης, και όχι απεξάρτησης όπως θέλουν οι ιδιοκτήτες τους να ονομάζονται και που λειτουργούν στη χώρα μας, για την ανάγκη προσγείωσής μας στην πραγματικότητα, θα αναφερθούμε ενδεικτικά και για λόγους ιστορίας μόνο σε μία.

Θα αναφερθούμε σε κάποια "κλινική" δυναμικότητος 500 περίπου κλινών με έδρα την Αθήνα.

Και το όνομα αυτής της κλινικής;

Κασταλία¹.

-----------------

Τι ειρωνεία !!!

Ο ιδιοκτήτης, υπεύθυνος και διευθυντής αυτής της κλινικής, ψυχίατρος Π. Λ. είναι ο ίδιος χρήστης σκληρών ναρκωτικών και πλήρως εξαρτημένο από 25ετίας άτομο.

Διαθέτει πολυτελή θαλαμηγό, πέραν των λοιπών τεραστίων κινητών και ακινήτων περιουσιακών στοιχείων.

Κασταλία: Πανέμορφη νύμφη της αρχαιότητας την οποία ερωτεύτηκε παράφορα ο θεός Απόλλωνας. Κυνηγώντας την για να την πιάσει, έφθασε μέχρι στους Δελφούς, όπου ο Δίας για να την γλιτώσει την μεταμόρφωσε σε ιερή πηγή, δίνοντας μάλιστα σ’ αυτή και το όνομά της (Κασταλία). Το νερό της πηγής αυτής σύμφωνα με τον Πίνδαρο, ξεπηδούσε μέσα από τέσσερις χάλκινες και σκαλισμένες στο βράχο λεοντοκεφαλές. Για χάρη της ο Απόλλωνας εγκαταστάθηκε μόνιμα στο χώρο αυτό και προς τιμήν του χτίσθηκε το ιερό μαντείο στους Δελφούς. Το νερό της Κασταλίας πηγής είχε ιδιαίτερη σπουδαιότητα για τη λατρεία του Απόλλωνα και τη λειτουργία του μαντείου. Από τον Ευριπίδη γνωρίζουμε ότι με το νερό της ράντιζαν τον ναό του Απόλλωνα, στην πηγή δε πήγαιναν και καθαρίζονταν οι ιερείς και άλλοι θεράποντες του ναού, όπως και οι προσκυνητές του ιερού. Το νερό της το χρησιμοποιούσαν για θεραπευτικούς σκοπούς, κυρίως όμως για τον εξαγνισμό των ψυχών. Στα μεταγενέστερα χρόνια πλάστηκε και η ιδέα πως το νερό της Κασταλίας πηγής είχε προφητική και ποιητική δύναμη.

Τα γεμάτα χλιδή ταξίδια του σε κοσμοπολίτικα νησιά της χώρας μας, είναι σχεδόν εβδομαδιαία.

Από την θαλαμηγό του έχουν περάσει και έχουν φιλοξενηθεί επί μακρόν τα "μεγαλύτερα", γνωστά αλλά και φανταχτερά ονόματα της Αθηναϊκής κοινωνίας και όχι μόνο.

Σ’ αυτούς λοιπόν τους κύκλους κυκλοφορούν τα πιο ακριβά ναρκωτικά, η τιμή των οποίων ξεπερνάει κατά πολύ τα…500 ευρώ το γραμμάριο.

Εκεί δεν φτουράνε ψιλικατζήδες και βαποράκια, αλλά ούτε και μεσολαβούν άτομα που θα μπορούσαν να εκθέσουν εύκολα τους "ευυπόληπτους" εργοδότες τους.

Μεσολαβούν πειθήνια ανθρωπάκια, κουρδισμένα όργανα που η μόνη δουλειά που έμαθαν να κάνουν είναι οι γονυπετείς υποκλίσεις και το καθημερινό ξεσκόνισμα των μεγάλων αφεντικών τους.

Προ καιρού ξέσπασε μεγάλος θόρυβος γύρω από τις δραστηριότητες του εν λόγω "κυρίου".

Συνελήφθη μέσα στη θαλαμηγό του εν πλω προς κοσμοπολίτικο νησί του Αιγαίου συντροφιά με πολυάριθμη παρέα "ευπρεπών θνητών", απαρτιζόμενη από μέλη όλων των κύκλων κυρίως επιχειρηματικούς και καλλιτεχνικούς.

Κατά την έρευνα που έγινε στη θαλαμηγό βρέθηκε ποσότητα πανάκριβων ναρκωτικών και άλλων ψυχοτρόπων ουσιών.

Ουδείς εκ των επιβαινόντων συνελήφθη, παρά μόνο ο ιδιοκτήτης του σκάφους, ο οποίος λόγω του ότι ήταν ο ίδιος χρήστης και πλήρως εξαρτώμενος αφέθηκε στη συνέχεια ελεύθερος.

Όταν οι υπόλοιποι ανακρίθηκαν μετά από παρέμβαση του εισαγγελέα, δήλωσαν άγνοια για να ανευρεθέντα και κατασχεθέντα ναρκωτικά και ότι από σύμπτωση βρέθηκαν στο σκάφος.

Και το κυριότερο ότι δεν…γνωριζόντουσαν μεταξύ τους.

Έλεος…

Με αφορμή τον παραπάνω θόρυβο που δημιουργήθηκε, το αρμόδιο Υπουργείο υγείας ευαισθητοποιήθηκε και διαπίστωσε μετά από έλεγχο που διενήργησε ότι η εν λόγω κλινική λειτουργούσε παράνομα για ολόκληρες 10ετίες, πετώντας το μπαλάκι της ευθύνης για τη λειτουργία της στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Προ του θορύβου, το εν λόγω Υπουργείο διετείνετο ότι έχει υπό την σκέπη του και τον έλεγχό του όλα αυτά τα ιδιωτικά νοσηλευτικά και λοιπά "ευαγή" ιδρύματα, σπαταλώντας μάλιστα και δημόσιο χρήμα για την διαφήμισή τους, ότι δηλαδή προσφέρουν μεγάλο κοινωνικό έργο στον τομέα της σωστής αντιμετώπισης του προβλήματος των ναρκωτικών, αλλά και στη θεραπεία των άτυχων τοξικομανών που είχαν την "τύχη" να επισκεφθούν με το αζημίωτο, αυτό το ιδιωτικό και άκρως κερδοσκοπικό πρεζάδικο.

Τρελαίνεσαι ή όχι;

Στη χώρα μας και πίσω από τις κλειστές πόρτες 250.000 σπιτιών παίζονται τα μεγαλύτερα οικογενειακά δράματα με την ύπαρξη στο χώρο τους ενός, δύο, ή και περισσοτέρων ακόμη εξαρτημένων μελών.

Έχουν να αντιμετωπίσουν όλες τις παραμέτρους, εκείνες που συνθέτουν μια αρχαία τραγωδία, συμπεριλαμβανομένης και της ρατσιστικής και ανεύθυνης αντιμετώπισης απ’ όλους τους υπόλοιπους "νορμάλ" της κοινωνίας μας.

Δηλαδή απ’ όλους εμάς τους…παντογνώστες!!!

Κι’ όσο για την οικονομική κατάσταση αυτών των οικογενειών, δεν υπάρχει περιγραφή.

Εκεί ο πόνος περισσεύει και η χαρά είναι μονίμως απούσα.

Απελπισία και απόγνωση.

Ζούμε στο μεγαλύτερο πρεζοκράτος όπου η οικονομία του, πλην των άλλων, στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στην παραοικονομία, αλλά και στο ξέπλυμα του αμαρτωλού και βρώμικου από τα ναρκωτικά και όχι μόνο χρήματος, το οποίο δυστυχώς αποτελεί το 1/3 του εθνικού ακαθάριστου προϊόντος.

Αυτά το στοιχεία έχουν δημοσιευθεί σε Αθηναϊκές εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας και κοινωνικής απήχησης την 27.1.1998 και ουδέποτε μέχρι σήμερα διαψεύσθηκαν.

Άλλωστε δεν είναι τυχαία και η έκθεση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας που κάνει λόγο για πρώτη φορά για Ελληνοκολομβιανό καρτέλ διακίνησης κάθε είδους ναρκωτικών και κυρίως κοκαϊνης.

Απίστευτο.!!!

Ζούμε σε κράτος της αρπαχτής, της απάτης, της αναξιοκρατίας της ρεμούλας και της αισχρής εκμετάλλευσης.

Ζούμε σε κράτος όπου ανθούν και ευημερούν οι εργαζόμενοι στις βιομηχανίες του παραχρήματος και που τις διευθύνουν κάποιοι εξωτερικά φινετσάτοι και χωρίς ίχνος ντροπής και φιλότιμου γραβατωμένοι υπερόπτες και νεόπλουτοι γυαλιστεροί ψευτοκουλτουριάρηδες.

Κάποιοι ανώμαλοι και προκλητικοί καραγκιόζηδες από όλους σχεδόν τους χώρους, αυτοαποκαλούμενοι οι ίδιοι και ως διανοούμενοι, εκεί όπου το φύλο του καθενός ποικίλει ανάλογα με την κρατούσα κατάσταση στους κοσμικούς κύκλους της ξεφτίλας.

Αυτοί που ξεπουλάνε κάθε έννοια ηθικής μόνο και μόνο για να προκαλέσουν αρνητικά το δημόσιο αίσθημα και να ασχολούνται όλοι μαζί τους, έστω και κατά τρόπο ανορθόδοξο.

Αυτή άλλωστε είναι και η μαζοχιστική ηδονή τους.

Η με κάθε τρόπο ακραία και αρνητική πρόκληση της κοινής γνώμης.

Ζούμε σε κράτος φιέστας, όπου κυριαρχεί το μοντέλο της βιτρίνας, της ανήθικης, της πρόστυχης, αλλά και της προκλητικής φιγούρας, με πρωταγωνιστές από τη μία πλευρά τους γονυπετείς και οσφυοκάμπτες δουλοπάροικους με τους ρετιρέ μισθούς, που την μόνη δουλειά που έμαθαν να κάνουν, είναι να υπηρετούν και να υποκλίνονται στα μεγάλα πολιτικά κ.ά. αφεντικά τους και από την άλλη όλους εκείνους τους "αστραφτερούς" καραγκιόζηδες που κάνουν τα πάντα μόνο και μόνο για λόγους σκοπιμότητας, εντυπώσεων και χωρίς να εξυπηρετούν κανένα απολύτως ουσιαστικό συμφέρον.

Χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Έτσι για πλάκα.

Για να δώσουν προς τα έξω την όσο το δυνατόν καλύτερη μαρτυρία και να κερδίσουν τη συμπάθεια όλων ημών των …αφελών.

Και αλήθεια, με τέτοια πειθήνια και παρατρεχάμενα όργανα περιμένουμε όλοι εμείς να γίνει κάτι γύρω από το πρόβλημα της καταπολέμησης των ναρκωτικών;

Ας γίνουμε τουλάχιστον ρεαλιστές!!!

Αυτοί δεν γνωρίζουν τίποτε απολύτως για τα ναρκωτικά, αλλά ούτε και τους ενδιαφέρουν οι τρόποι αντιμετώπισής τους.

Δεν ασχολούνται μαζί τους γιατί απλούστατα δεν γνωρίζουν ούτε καν το χρώμα τους.

Κι’ όμως, παρουσιάζονται στα ΜΜΕ ως "επιστήμονες" και ως γνώστες του αντικειμένου με έτοιμες τις απαντήσεις που τους έχουν προετοιμάσει κάποιοι αμόρφωτοι υποβολείς και βολεμένοι γραφιάδες.

Όλοι αυτοί για να έχουν μόνιμα εξασφαλισμένη την εύνοια των αφεντικών τους, παρουσιάζουν τα πράγματα με την ακριβώς αντίθετη όψη.

Ότι όλα λειτουργούν τέλεια και δεν χρειάζεται καμία πολιτική παρέμβαση.

Ότι η κρατούσα κατάσταση είναι τέλεια και ιδανική, χωρίς προηγούμενο.

Ότι όλοι οι τομείς της δημόσιας ζωής του τόπου μας, βρίσκονται στην καλύτερή τους φάση.

Ότι είμαστε υπόδειγμα κράτους χλιδής και ότι όλοι οι πολίτες του ευημερούν, υπερήφανοι όντες και για την καταγωγή τους.

Ντροπή…

Πολλές φορές ακούμε από ειδικούς που εμφανίζονται κατά κόρον στα παραμορφωτικά κάτοπτρα της καθημερινής ειδησεογραφίας, ότι η κοινωνία μας πρέπει να αλλάξει.

Τι εννοούν άραγε;

Σε ποιους απευθύνονται;

Πόσο μακριά από την πραγματικότητα είναι νυχτωμένοι;

Επικοινωνούνε εγκεφαλικά;

Αφού θέλουν να εμφανίζονται ως προστάτες των αδικημένων και υποτίθεται ότι ενδιαφέρονται για την αντιμετώπιση και την εξάλειψη του προβλήματος των ναρκωτικών στη χώρα μας θα πρέπει επιτέλους να μας δώσουν κάποιες απαντήσεις.

Γιατί δεν φρόντισαν μέχρι σήμερα να επεκτείνουν τα προγράμματα μεθαδόνης σε όλες τις ελληνικές πόλεις;

Τι κρύβεται πίσω από αυτή την τακτική και ποιους σκοπούς εξυπηρετεί αυτή η τόσο προκλητική αλλά και θανατηφόρα αδράνειά τους;

Γιατί δεν έχουν την τόλμη να βγούνε στα μέσα μαζικής επικοινωνίας και να αποκαλύψουν όλη την πικρή αλήθεια;

Γιατί δεν εφαρμόζουν κατά γράμμα την ισχύουσα ελληνική νομοθεσία γύρω από τα θέματα των ναρκωτικών και ότι αυτά συνεπάγονται;

Γιατί συνεχίζουν να αναζητούν τα ανθρώπινα θύματα από τις νάρκες των ναρκωτικών, μέσα στα απέραντα ναρκοπέδια του πρεζοκράτους μας και δεν αναζητούν εκείνους που τοποθετούν τις νάρκες;

Γιατί δεν λαμβάνουν υπόψη τους την ιστορία και να διδαχθούν απ’ αυτή αφού είναι γνωστό ότι, εκείνοι που σκοπίμως την αγνοούν είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν;

Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα, εμείς καταλήξαμε στα δικά μας συμπεράσματα.

Η κοινωνία μας και το επίσημο κράτος μας, παράγει και συντηρεί τις διάφορες μορφές εξάρτησης, επιβάλλοντας παράλληλα και τις απόψεις της, σε όλους εμάς που κάποιοι αμόρφωτοι ρουσφετολόγοι, γνωστοί παχύδερμοι και ελεεινοί καρεκλοκένταυροι, εκπρόσωποί της όμως, μας θεωρούν αφελείς.

Το επίσημο κράτος μας έχει καθιερώσει την ανθρώπινη ετεροκατεύθυνση, ανάγοντας την αναξιοκρατία και τη διαφθορά ως τα μοναδικά προσόντα διάκρισης και επιτυχίας.

Στη χώρα μας βασιλεύει το παράνομο κέρδος και η μεγίστη του είδους εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Η εξάρτηση.

Κάθε μορφής εξάρτηση.

Και για να γίνουμε πιο σαφείς:

Φανταστήκαμε για παράδειγμα ποτέ τους εαυτούς μας να μείνουμε ξαφνικά χωρίς τηλεόραση για δύο ή και περισσότερες εβδομάδες;

Οι υπεύθυνοι ψυχαναλυτές και γνώστες του αντικειμένου γνωρίζουν ότι θα μας προκληθεί ένα είδος στερητικού συνδρόμου, γι’ αυτό και σκοπίμως μας σερβίρουν ότι προκαλεί οργανική και εμετική αηδία, για το λόγο ότι θα συνεχίσουμε να την παρακολουθούμε αναγκαστικά, λόγω αυτής της εξάρτησης.

Τουλάχιστον αυτά τα φαινόμενα δεν φροντίζουν να τα εκμεταλλευτούν οικονομικά για το καλό του κράτους μας.

Οι φινετσάτοι απατεώνες, οι εξωτερικά γυαλισμένοι βρομιάρηδες, οι αυτοκρατορικού στυλ και προκλητικού τύπου διαβιούντες, οι μεσαιωνικών αντιλήψεων διανοούμενοι, τα γλοιώδη ερπετά, καθώς και πάσης φύσεως κοινωνικά, πολιτικά, επιστημονικά και καλλιτεχνικά αποβράσματα, αδηφάγα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος με την μορφή επιδοτήσεων κ.λ.π. οικονομικών χορηγήσεων, θα μας τα έπαιρναν μέχρι δεκάρας, για δικό τους βέβαια οικονομικό όφελος.

Όλοι αυτοί οι πολλοί ή λίγοι ξεχωρίζουν ανάμεσά μας.

Ευτυχώς που ανήκουν σε πληθυσμιακή μειονότητα μέχρι στιγμής.

Ξεχωρίζουν απ’ όλους εμάς τους απλούς ανθρώπους, γιατί σ’ όλους εμάς η ψείρα δεν εγκαταστάθηκε ακόμη στο κορμί μας.

Διατηρούμε ακόμη την ψυχραιμία μας, καθώς και την αξιοπρέπειά μας την οποία κρατάμε πολύ ψηλά.

Αυτοί όλοι ξεχωρίζουν και διαφέρουν από εμάς για κάτι άλλο που φαίνεται από πολύ μακριά.

Ξεχωρίζουν γιατί η ψείρα που ήταν εγκατεστημένη στο κορμί τους, χόρτασε και μη μπορώντας να ανεχθεί άλλο τη βρωμιά τους, βγήκε στο γιακά και είναι πλέον ορατή.

Φανταστήκατε ποτέ να ακούσουμε ξαφνικά στις ειδήσεις ότι θα υπάρξει έλλειψη από την αγορά ενός επουσιώδους προϊόντος, για δύο ή τρεις ή και περισσότερους μήνες ή και μέρες ακόμη;

Την επόμενη μέρα η τιμή αυτού του προϊόντος θα αυξηθεί κατακόρυφα, η ζήτησή του δεν θα έχει προηγούμενο και θα γίνει αυτομάτως "είδος εν ανεπαρκεία", με αγοραστές ακόμη και εκείνους που ουδέποτε το χρησιμοποίησαν και ούτε πρόκειται ποτέ τους να το χρησιμοποιήσουν.

Φανταστείτε αν κάποια φορά ανακοινωθεί από τα ΜΜΕ ότι θα υπάρξει έλλειψη…προφυλακτικών για κάποιο χρονικό διάστημα.

Την επόμενη μέρα, αν όχι αυθημερόν, οι…ουρές στα περίπτερα θα ξεπεράσουν και αυτές των δημοσίων υπηρεσιών, με αγοραστές ακόμη και τους… άσφαιρους ή και τους ανήκοντες στον…άμαχο πληθυσμό.

Μήπως εσείς οι παλαιότεροι ξεχάσατε το νερό του Καματερού που διαφημιζόταν νυχθημερόν από τα Αθηναϊκά μέσα;

Για τους νεότερους να θυμίσουμε ότι επρόκειτο για νερό κάποιας απλής και σκουριασμένης βρύσης, ο ιδιοκτήτης της οποίας φρόντισε έντεχνα να διαδώσει ότι θεραπεύει τον καρκίνο.

Ο άνθρωπος αυτός θησαύρισε, πουλώντας βρώμικο νερό σε διπλάσια τιμή της βενζίνης, σε όλους εμάς τους αφελείς, μεταφέροντάς το στις γειτονιές της Αθήνας με μισθωμένες υδροφόρες, οι ιδιοκτήτες των οποίων τις χρησιμοποιούσαν παράλληλα και για εκκενώσεις βόθρων.

Όλα αυτά εν γνώσει των κρατικών υπευθύνων, αλλά και υγειονομικά αρμοδίων.

Μπράβο λοιπόν σ’ αυτόν που κατάφερε να μας πείσει για το "θαύμα" του, και κρίμα για μας τους εγκεφαλικά "βλαμμένους".

Σήμερα στην κοινωνία μας υπάρχει μόνο το "εγώ".

Υπάρχει μόνο το "άτομο".

Περιμένουμε κάποια αναπάντεχη καταστροφή για να μας ενώσει προσωρινά.

Για να μας δώσει την ευκαιρία να ιδρύσουμε συλλόγους, σωματεία και άλλες συναφείς και εκτός συνήθους λεξιλογίου ενώσεις, απαρτιζόμενες από προέδρους, αντιπροέδρους, γραμματείς, ταμίες, μέλη και λοιπούς ασθμαίνοντας ακολουθούντες, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουν οι ίδιοι, ούτε καν τα καταστατικά λειτουργίας αυτών των ενώσεων.

Έτσι για πλάκα.

Αφού το κράτος αδιαφορεί να επέμβει ακόμη και στα αυτονόητα.

Αντίθετα και όλως παραδόξως, η δημιουργικότητα γεννά πάντα μίσος, ζηλοφθονία, απέχθεια και περιθωριοποίηση.

Εδώ δεν χρειάζονται σύλλογοι και σωματεία, γιατί έτσι κι’ αλλιώς είμαστε από τη φύση μας φυγόπονοι και ηττοπαθείς, όπως ακριβώς φρόντισαν και μας έκαναν τα κοινωνικά και κρατικά συστήματα με τις μεθόδους και τις τακτικές τους.

Μας έκαναν δηλαδή οπαδούς της ήσσονος προσπαθείας και της ραστώνης, τουτέστιν τεμπέληδες πολυτελείας, αδιαφορώντας για όλους εκείνους που προσφέρουν και μεγαλουργούν.

Δηλαδή μας έκαναν ακριβώς σαν τα…μούτρα τους.

Πάψαμε οριστικά να διερευνούμε ως άλλοτε, "τας των πραγμάτων αιτίας".

Αυτή ήταν μία παρελθούσα τακτική κάποιων άλλων δημιουργικών εποχών και ήδη σήμερα τείνει να εκλείψει οριστικά και ως όρος ακόμη από το ελληνικό λεξιλόγιο, πέραν του ότι αν εφαρμοσθεί, υπάρχει κίνδυνος να χαλάσει η…συνταγή.

Ο "χρυσός βους" της παρελθούσας εποχής που αντιπροσώπευε κάποτε το κάθε κράτος από πλευράς ευμάρειας, έχει αντικατασταθεί και μετονομασθεί σήμερα απλά σαν χρυσό βόδι και αναφέρεται ξεχωριστά στον καθένα που με την ανοχή η την άγνοια ή και την επίβλεψη ακόμη του ίδιου επίσημου κράτους, αλλά και της κοινωνίας μας ταυτόχρονα, έγινε ο συλλέκτης του λίγου χρήματος των πολλών, ο δε εύκολος και καλύτερος τρόπος για την απόκτησή του είναι η πώληση σε ανυποψίαστα νεαρά άτομα διαφόρων ουσιών, υποσχόμενοι σ’ αυτά ότι η λήψη τους, θα τους οδηγήσει και θα τους στείλει σε… φανταστικούς παραδείσους.

Εκεί το χρήμα ρέει άφθονο γιατί προέρχεται από εμπόριο χημικών τερατουργημάτων, αυτών που κατασκευάζονται από ανθρωπόμορφους βρικόλακες με υλικά κολάσεως.

Αυτό λοιπόν το χρυσό βόδι δημιουργείται με την πώληση αυτών των παρασκευασμάτων, για να στείλουν το υποψήφιο θύμα όσο γίνεται γρηγορότερα στο χώρο από τον οποίο αυτά συνετέθησαν.

Στην πιο επώδυνη κόλαση.

Στην επίγεια.

Και λίγο αργότερα στην άλλη.

Στην "επουράνια".

Με μαθηματική ακρίβεια και σε πολύ λίγο χρόνο.

Δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτούμε ότι ορισμένοι, και πολλές φορές φαινομενικά τουλάχιστον μορφωμένοι και πνευματικοί άνθρωποι, επικεντρώνουν σκόπιμα το ενδιαφέρον της νεολαίας στο αν ο νέος έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα εκλογής της ναρκωτικής ουσίας που πρόκειται να λάβει ή αν έχει δικαίωμα να καπνίζει ελεύθερα το ένα ή το άλλο ναρκωτικό.

Για ποιον νέο μιλάνε και ποιόν αλήθεια εννοούνε;

Μήπως αυτόν τον νέο που τον θέλουν πάντα άβουλο ον και που τον κατάντησαν έτσι με τα πειράματά τους;

Μήπως αυτόν που τον μεταχειρίζονται πάντα σαν αντικείμενο για να εξυπηρετήσουν τις εκάστοτε δικές τους σκοπιμότητες;

Μήπως αυτόν που έντεχνα κατάφεραν να του αφαιρέσουν κάθε μορφή ηθικής αντίστασης;

Αυτή η "ιδεολογία" του δικαιώματος και της δυνατότητας εκλογής της ναρκωτικής ουσίας είναι που ενθαρρύνει τους νέους και τους σπρώχνει στα ναρκωτικά και στο περιθώριο, είναι δε απορριπτέα, ως απαρχαιωμένη και διανοητικά ελλιπής.

Ας διδάξουν πρώτα στους εαυτούς τους – όχι όμως στα παιδιά τους – αυτή την τακτική, και τότε θα διαπιστώσουν στην πράξη το μέγεθος εγκεφαλικής ανυπαρξίας τους.

Η ελληνική κοινωνία δεν έχει ανάγκη από τέτοιου είδους αντιλήψεις και συμπεριφορές.

Η περίοπτη θέση που ενδεχομένως κατέχουν, δεν τους δίνει το δικαίωμα να πειραματίζονται σε βάρος της νεολαίας μας. Την όποια γνώμη ας την κρατήσουν για τον εαυτό τους.

Να είναι βέβαιοι ότι με τη σιωπή τους προσφέρουν περισσότερα στην κοινωνία.

Η πραγματική φώτιση δεν έρχεται ποτέ με τεχνητούς τρόπους, αλλά χρειάζεται σκληρή εσωτερική δουλειά και προπαντός πειθαρχεία.

Οι τεχνητοί παράδεισοι που υπόσχονται καταρρέουν σύντομα και τη θέση τους παίρνουν τα συντρίμμια.

Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και σκληρή δουλειά για να προγραμματίσουμε τις κοινωνίες μας, αν θέλουμε να φτιάξουμε πραγματικούς παράδεισους με φωτισμένους ανθρώπους.

Αν αφήσουν την κάνναβη να κυκλοφορήσει ελεύθερα, θα δημιουργήσουν πολύ περισσότερα θύματα από αυτά που ήδη υπάρχουν σήμερα, όπως ακριβώς συνέβη με την ελεύθερη εμπορία του αλκοόλ η οποία δημιούργησε τα δεκάδες ανά τον κόσμο εκατομμύρια αλκοολικών, με όλες τις τραγικές επιπτώσεις.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το κάπνισμα, του οποίου τα θύματα ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια.

Και δεν είναι μόνο αυτό.

Έχει αποδειχθεί ότι η κάνναβη είναι η κερκόπορτα, μέσω της οποίας εισέρχονται όλοι στα σκληρά ναρκωτικά.

Είναι εύκολο να φαντασθεί κανείς τι θα γίνει, όταν τα εκατομμύρια των χρηστών θα διαπιστώσουν ότι η κάνναβη δεν μπορεί να τους δώσει πλέον την αποχαύνωση που τους χρειάζεται και πρέπει να πάνε σε σκληρότερα ναρκωτικά.

Τα επιχειρήματα ότι θα είναι φθηνότερα, θα φορολογούνται από το κράτος και δεν θα γίνεται εκμετάλλευση των ναρκομανών από τους ανθρωποειδείς εμπόρους, μόνο αστεία μπορούν να χαρακτηρισθούν.

Παρόμοια επιχειρήματα χρησιμοποιήθηκαν κάποτε με το αλκοόλ και χρησιμοποιούνται και σήμερα από υποθετικά σοβαρούς ανθρώπους, ακόμα και από υπεύθυνους πολιτικούς που υποστηρίζουν την ελεύθερη διακίνηση της κάνναβης.

Η βιομηχανία του αλκοόλ και η εμπορία του απασχολεί πολλά εκατομμύρια εργατών και επιχειρήσεων με τρομερά κέρδη που φορολογούνται, αλλά δεν σταμάτησαν ή τουλάχιστον δεν μείωσαν τον αριθμό των αλκοολικών.

Αντίθετα, τους αύξησαν κατακόρυφα σε απίστευτους αριθμούς και με γοργούς ρυθμούς.

Το αλκοόλ πωλείται φθηνά, αλλά το ίδιο και η ζωή των θυμάτων του.

Τα σκληρά ναρκωτικά εθίζουν και σκλαβώνουν το χρήστη σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν του αλκοόλ και του τσιγάρου, όπως όλοι αυτοί που εργάζονται στα κέντρα απεξάρτησης γνωρίζουν πολύ καλά.

Σχεδόν όλοι αυτοί που βρίσκονται σε αυτά τα κέντρα άρχισαν με την ινδική κάνναβη που κατά τους υποστηρικτές της, δεν δημιουργεί εθισμό.

Εκείνο που δεν γνωρίζουν όμως, είναι ότι αυτό που κάνει η κάνναβη είναι να σπάει τις αντιστάσεις και το άτομο να αποδέχεται οτιδήποτε πλέον, τελείως άκριτα.

Αυτή η πλευρά της κάνναβης δεν έχει γίνει γνωστή, δεν έχει εξετασθεί και δεν έχει παρουσιασθεί ακόμα δημόσια.

Η παθητικότητα που διαπιστώνουμε σήμερα οφείλεται κατά κύριο λόγο σε μια απονευρωμένη, αποχαυνωμένη και απολύτως τίποτα υποσχόμενη κοινωνία, που αναζητά την προσωρινή της ευδαιμονία, γνωρίζοντας ότι έχει παγιδεύσει τα πάντα, ακόμα και το μέλλον των παιδιών της.

Το κράτος και η σημερινή κοινωνία μας, στην προσπάθειά τους να μας πείσουν ότι παραμένουμε αφελείς, μιλούν καθημερινά μονοπωλώντας μάλιστα προς αυτή την κατεύθυνση, για τις υποτιθέμενες απλές και ασήμαντες, αλλά τεράστιες μεν για μας, παρανομίες και πάσης φύσεως εγκληματικές πράξεις κάποιων γνωστών δυστυχώς ατόμων, χαρακτηρίζοντάς τα μάλιστα και ως "επώνυμα".

Ο εύκολος και αψυχολόγητος αυτός χαρακτηρισμός πρέπει να προσβάλλει όλους εμάς που πραγματικά έχουμε κάποιο επώνυμο και ζούμε με αξιοπρέπεια μέσα σ’ αυτή την έτσι κι’ αλλιώς ασταθή κοινωνία που αυτοί διαμόρφωσαν για όλους εμάς, απόντων ημών.

Αποκαλέστε τους με τους τίτλους ή με το ψευδώνυμο που όλοι τους σχεδόν διατηρούν.

Εμείς όλοι θα καταλάβουμε για ποιους μιλάτε.

Αποκαλέστε τους ακατονόμαστους, αλλά μη τους ρίχνετε στην κατηγορία μας.

Μη τους αποκαλείται επώνυμους.

Ειλικρινά μας προσβάλει.

Μη λερώνετε το δικό μας επώνυμο, ταυτίζοντάς το με εκείνου που έτυχε να αποκτήσει κάποια δύναμη, μέσω του βρώμικου χρήματος που διαχειρίστηκε και απέκτησε, ή των υψηλών γνωριμιών που δημιούργησε, ένεκα αυτού.

Αποκαλέστε τους με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους κι’ όλοι εμείς θα καταλάβουμε ποιους εννοείτε.

Μιλήστε για πρωτοκλασάτους και πάμπλουτους νταβατζήδες, νονούς, προαγωγούς και προστάτες.

Εμείς θα καταλάβουμε ποιους εννοείτε.

Μιλήστε για ομοφυλόφιλους και παιδεραστές ή και για άλλους μεγαλοπρεπείς ανώμαλους και σεξουαλικά βιτσιόζους με τα βαρύγδουπα ονόματα και εμείς έχουμε την νοημοσύνη να καταλάβουμε ποιους εννοείτε.

Μιλήστε για εκμεταλλευτές και τρωκτικά του δημοσίου χρήματος και εμείς θα καταλάβουμε ποιους εννοείτε.

Μιλήστε για ιδιοκτήτες νησιών και θαλαμηγών και όλοι εμείς θα καταλάβουμε τον τρόπο απόκτησής τους.

Μιλήστε για θανάτους από ξεκαθάρισμα λογαριασμών κι’ εμείς θα σας πούμε και τους αριθμούς των λογαριασμών.

Για ένα όμως να είστε βέβαιοι…

Αδιαφορούμε παντελώς για το τι κάνουν, πως το κάνουν και με ποιους το κάνουν.

Όλοι αυτοί δεν είναι επώνυμοι.

Πούλησαν και θυσίασαν το όνομά τους στο βωμό της ξεφτίλας.

Διατηρούν απλά κάποιο όνομα που αποτελεί προσβολή και ντροπή για την κοινωνία μας, ο δε χαρακτήρας τους διαμορφώθηκε και πλάστηκε από υλικά εκκενώσεων.

Αδικείτε την νοημοσύνη μας όταν προσπαθείτε να πλασάρετε ως κοινωνικά πρότυπα αυτά, τα των διαφόρων κύκλων σιχαμερά ανθρωποειδή, που γεμίζουν τις στήλες εφημερίδων, παρουσιάζοντας με χυδαία υποκρισία την δήθεν κοινωνική προσφορά τους, αφού οι σκοποί τους είναι εμφανώς άλλοι.

Δημιουργούν με τον τρόπο τους το "αγαθό προφίλ", αλλά παράλληλα και έντεχνα το εικονικό τους άλλοθι, για τα όσα παρελθοντικά ήθελαν αποκρύψει, ή παρόντα και μελλοντικά αίσχη ήθελαν διαπράξει.

Η κοινωνία μας σκοπίμως δημιουργεί αυτά τα ανθρωποειδή "είδωλα" και δεν είναι λίγες οι φορές, που όλοι μας έχουμε γίνει μάρτυρες κομπλεξικών εκδηλώσεων και υστερικών αντιδράσεων μεγάλης μερίδας των νέων όταν έχουν την "τύχη" (αν είναι δυνατόν), να βρεθούν μπροστά σ' ένα είδωλό τους.

Ειδικά όταν αυτό απασχόλησε την κοινή γνώμη, όχι τόσο για τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, αλλά για παράνομες πράξεις και εμπλοκή του σε θέματα ναρκωτικών, πορνείας, παιδεραστίας, ομοφυλοφιλίας, τότε το κόμπλεξ και η υστερία γίνονται μεγαλύτερα και εκδηλώνονται εντονότερα.

Σύμμαχοί τους σ' αυτή την τακτική είναι και οι επαγγελματίες κουλτουριάρηδες, οι οποίοι κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ωρύονται μετά μανίας, λαμβάνοντες μάλιστα με μεγαλοπρέπεια πρώτο πλάνο στις οθόνες, κρίνοντες τα πάντα και τους πάντες που τόλμησαν να ασχοληθούν με το κατεστημένο.

Αυτοί δυστυχώς διαμορφώνουν γνώμη στον ανώριμο τυπικά νέο για τα δικαιώματα του οποίου υποτίθεται πως ενδιαφέρονται και προβάλλουν.

Ποτέ δεν αναφέρθηκαν ουσιαστικά στο θάνατο ενός "περιθωριακού" χρήστη ναρκωτικών και κάτω από ποιες συνθήκες αυτός έλαβε χώρα.

Ποτέ δεν αναρωτήθηκαν αν συνέβαλαν και οι ίδιοι σ' αυτή την κατάληξη.

Δυστυχώς άλλα είναι τα ενδιαφέροντά τους.

Το πώς θα προκαλέσουν και το πώς θα πλουτίσουν.

Εμφανίζονται δημοσίως ουρανοκατέβατοι σαν ούφο που γυαλίζει και εντυπωσιάζει.

Εμφανίζονται ημίγυμνοι για να διαφημίσουν την μάρκα της σιλικόνης που πρόσθεσαν στα σημεία τους.

Εμφανίζονται με αραχνοϋφαντες μαύρες, λευκές και πολύχρωμες τουαλέτες, καλλιτεχνικά "δημιουργήματα" των κατά φαντασία μόδιστρων κι’ εμείς μέσα απ’ αυτή τη αλλαγή τους αναρωτιόμαστε για το φύλο τους, και προ παντός για το αν πατάμε στη γη.

Αυτά δυστυχώς είναι τα…πρότυπά μας.

Τα παρακολουθούμε και δυστυχώς δεν αντιδρούμε και δεν επεμβαίνουμε γιατί απλά, μας…χαζέψανε.

Αν η διακίνηση ναρκωτικών έχει να κάνει με σχολικό και προ πάντων με ανήλικο περιβάλλον, τότε όλοι αυτοί οι "ευαίσθητοι" διαπιστώνουν και καταγγέλλουν την… ανυπαρξία της πολιτείας.

Αναρωτιούνται όλοι μ' ένα στόμα:

Τι κάνει η αστυνομία;.

Γιατί δεν παίρνουν μέτρα;.

Αντίθετα αν αυτή η διακίνηση έχει να κάνει με τον κύκλο τους τότε βάλουν κατά της αστυνομίας, ότι δήθεν άδικα τους κατηγόρησε και τους ενοχοποίησε και στην προσπάθειά τους να υπερασπισθούν όσο περισσότερο γίνεται, την χαμένη αξιοπρέπειά τους που "βάναυσα εθίχθη" – κατά την ορολογία τους – στρέφονται για λόγους σκοπιμότητας εναντίον των αρχών και αμυνόμενοι επιτίθενται κατά πάντων με απειλές, μηνύσεις και αγωγές, βέβαιοι όντες για μία ακόμη φορά ότι θα κερδίσουν τη μάχη των εντυπώσεων.

Εδώ ακριβώς συναντάται και μία τρελή πραγματικότητα.

Κατορθώνουν με την τακτική τους, ως υπερασπιστές υποτίθεται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, να κλείνουν δρόμους και να διοργανώνουν μέχρι και συναυλίες διαμαρτυρίας, στις οποίες δυστυχώς η προσέλευση είναι αθρόα, με πλήρη προβολή από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας.

Τέτοιος…ξεπεσμός!!!

Όλοι μας παρακολουθούμε σαν απλοί θεατές τα όσα παγκοσμίως διαδραματίζονται και περιμένουμε από τους άλλους να κάνουν κάτι, εκείνους που κατά κανόνα θεωρούμε υπεύθυνους και αρμόδιους για την επίλυση τέτοιων προβλημάτων.

Αυτή λοιπόν η εύκολη και αψυχολόγητη μετατόπιση ευθυνών, ενισχύει και ενθαρρύνει τους διακινητές των ναρκωτικών, διότι εύκολα συμπεραίνουν ότι, αυτού του είδους οι αντιλήψεις και ο τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος, ουσιαστικά το αποδυναμώνουν και το θέτουν στην ανυπαρξία.

Δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες, για να αποφύγει κάποιος την οποιαδήποτε εμπλοκή του, δεν διστάζει να αποπροσανατολίσει ακόμα και τις διωκτικές αρχές.

Όταν η επικαιρότητα είναι στραμμένη στη σύλληψη ενός "μικρού" έστω διακινητή ναρκωτικών (κοινώς ψιλικατζή) έξω από κάποιο σχολείο, έχει παρατηρηθεί και το φαινόμενο των ομαδικών εκδηλώσεων συμπαράστασής του, ιδίως όταν η σύλληψή του έγινε κάτω από "αντιδημοκρατικές" ίσως συνθήκες.

Μια τέτοια σύλληψη, ξεσηκώνει την "ευαίσθητη" κοινή γνώμη και γίνεται επί μακρό αντικείμενο αρνητικών σχολίων και επικρίσεων, ιδίως από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα μαζικής επικοινωνίας, τα οποία σήμερα, δυστυχώς, στο όνομα της υποτιθέμενης δημοσιογραφικής δεοντολογίας, επιβάλλουν τις απόψεις τους και διαμορφώνουν συνειδήσεις.

Ορθά λοιπόν έχουν καταταγεί σαν πρώτη εξουσία, αφού η δύναμή τους φθάνει μέχρι και την πτώση κυβερνήσεων, οσάκις το επιχειρήσουν.

Κι' όλα αυτά βέβαια σε βάρος της αμεροληψίας και της αντικειμενικότητας.

Δεν είναι στις προθέσεις μας να αναλύσουμε αυτού του είδους τις τακτικές, δεν μπορούμε όμως να σταθούμε και απαθείς, σαν απλοί θεατές, μιας τέτοιας πραγματικότητας.

Δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους ο σκόπιμος αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης, με την προβολή ενός ασήμαντου, αλλά εντυπωσιακού γεγονότος και την αποσιώπηση άλλων καυτών, σπουδαίων και ευρείας σημασίας κοινωνικών γεγονότων και προβλημάτων, μόνο και μόνο για λόγους επαγγελματικού ανταγωνισμού, θεαματικότητας και εντυπωσιασμού.

Η κοινωνία μας με την τακτική της, συνεχίζει να δημιουργεί άτομα αργόσχολα και χωρίς φιλοδοξίες για τη ζωή, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει τις δικές της σκοπιμότητες.

Στα άτομα αυτά έχει δημιουργηθεί ένα είδος ανοσίας, ανευθυνότητας, ανωριμότητας και με έντονες τις τάσεις περιθωριοποίησης και απομονωτισμού.

Σ' αυτά τα άτομα έχει παρατηρηθεί, χωρίς σχεδόν καμία εξαίρεση, η τόσο μεγάλη και εκνευριστική ανακολουθία διανοητικού επιπέδου και ηλικίας.

Βλέπουμε σε καθημερινή βάση νεαρά άτομα, η ηλικία των οποίων είναι μακράν της μετεφηβικής να χαχανίζουν σαν ηλίθιοι για ανύπαρκτους λόγους, προδίδοντας με τη στάση, τη συμπεριφορά και γενικά με την όλη εικόνα τους, άτομα μειωμένου καταλογισμού χωρίς ηθικούς φραγμούς, κοινωνικές αξίες και το σπουδαιότερο χωρίς αντιστάσεις.

Σ' αυτά τα άτομα καλλιεργήθηκε και έγινε βίωμα ένας άλλος τρόπος ζωής αυτός δηλαδή της κοινωνικής αυτοαπομόνωσης.

Πιστεύουν και ισχυρίζονται βλακωδώς ότι η "καθώς πρέπει" κοινωνική παρουσία τους, δεν μπορεί να συμβαδίσει με την τρέχουσα πραγματικότητα.

Δεν θα σταθούμε αρνητικά σ' αυτή την κατηγορία των νεαρών, γιατί η μεγαλύτερη ευθύνη μπορεί να ανήκει σε μας τους ίδιους που με τις επιλογές μας, κάναμε πιο υλιστική τη ζωή μας, μέσα στην έτσι κι' αλλιώς ασταθή κοινωνία.

Τα κοινωνικά πρότυπα όλο και περισσότερο, θέλουν και τους δύο γονείς να εργάζονται, με αποτέλεσμα τα παιδιά να γυρίζουν σ' ένα άδειο σπίτι, όπου σήμερα, δεν υπάρχει ούτε καν η έννοια της γειτονιάς.

Η αστάθεια λοιπόν αυτή σε όλους τους τομείς της ζωής, δημιουργεί υπερβολικό στρες και σύμφωνα με τη μεταβατική ιδιότητα, μεταβιβάζεται και στους νέους.

Έτσι λοιπόν δημιουργείται εύφορο και πρόσφορο έδαφος για ναρκωτικά, σαν μορφή διεξόδου και τόνωσης, κατάσταση που επιβαρύνεται σημαντικά από την απουσία και ενδεχομένως την ανυπαρξία της οικογένειας, γεγονότα καθοριστικά που το μόνο που προσθέτουν στους νέους είναι η δυστυχία και η κατάθλιψη.

Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα, αυτά τα παιδιά, είναι δικά μας παιδιά και οφείλουμε εμείς οι ίδιοι να κάνουμε το πρώτο βήμα για να τα πλησιάσουμε.

Μπορεί να προλάβουμε τα χειρότερα.

Αφού το ξέρουμε καλά ότι η πρόληψη, έχει μεγαλύτερη σημασία από την καταστολή.

Ας κάνουμε κι’ εμείς με τη σειρά μας την δική μας αυτοκριτική.

Εμείς που κατά καιρούς ασχοληθήκαμε με το θέμα των ναρκωτικών, δεν υπήρξαμε απολύτως ειλικρινείς και δεν παρουσιάσαμε ολόκληρο το μέγεθος της τραγικής πραγματικότητας.

Κάποιες ιδιόρρυθμες υπηρεσιακές ή και άλλες κατά καιρούς διάφορες σκοπιμότητες μας επέβαλαν να γίνουμε κατά συνθήκη ψεύτες, αλλά και ευκαιριακά υποκριτές, μη αντέχοντας στην πλήρη αποκάλυψη της αλήθειας.

Δυστυχώς για μένα, υπήρξα κι’ εγώ ένας απ’ αυτούς!!!

Λόγω της θέσης, αλλά πολύ περισσότερο της επαγγελματικής μου δραστηριότητος, δεν υπήρξα απόλυτα ειλικρινής με τα διάφορα τεκταινόμενα γύρω από την απάτη, το μύθο, αλλά και τη διακίνηση των ναρκωτικών.

Δεν βρήκα την δύναμη να αποκαλύψω μετά γενναιότητας τα όσα τραγικά και απίστευτα συμβαίνουν με τα κυκλώματα των ναρκωτικών.

Δεν είχα την τόλμη να πω όλη την αλήθεια, μόνο και μόνο για να μη σπείρω θλίψη, πανικό και απόγνωση.

Γι’ αυτό και σιωπούσα.

Δεν μπόρεσα να μεταφέρω με πίστη, αλλά και απόλυτη πειθώ στις ευαίσθητες και επικίνδυνες ηλικίες, αλλά και στους ανθρώπους που κατά καιρούς ήταν κοντά μου όλα αυτά τα χρόνια, ότι η μεγάλη διακίνηση και εμπορία των ναρκωτικών στη χώρα μας πραγματοποιείται μέσα στα μεγάλα σαλόνια με τις χοντρές κουρτίνες.

Απ’ αυτά λοιπόν τα μεγάλα και στεγανά σαλόνια με τους πανάκριβους πίνακες και με τους αλλοεθνείς υπηρέτες, δίδονται όλες οι μεγάλες και θανατηφόρες εντολές.

Από εκεί κατευθύνονται οι αρχικά πεινασμένοι μεσάζοντες με κάθε λεπτομέρεια, όσον αφορά το είδος του θανάτου που κάθε φορά θα πρέπει να σερβίρουν στην αγορά.

Από εκεί ρυθμίζονται όλες οι λεπτομέρειες που αφορούν τα ποσοστά κέρδους κάθε εμπλεκομένου, την ποιότητα του προϊόντος, το μέσον διακίνησής του, αλλά και τα δρομολόγια που πρόκειται να ακολουθήσουν τα θανατηφόρα σκευάσματα, μέχρι να φθάσουν στον προορισμό τους.

Αυτά τα σαλόνια διαθέτουν γυαλιστερά σκαλιά και δεν μπορούμε με ευκολία να τα ανεβούμε για το λόγο ότι η ολισθηρότητά τους, εμποδίζει κατά πολύ την ανάβασή μας σ’ αυτά.

Οι θανατηφόρες διαπραγματεύσεις, οι εκτός ελληνικού λεξιλογίου συνεννοήσεις για λόγους σκοπιμότητας, αλλά και οι βρώμικες όπως πάντα συναλλαγές με όλους τους αισχρούς εμπλεκόμενους γίνονται κάτω από το τραπέζι και σε πολύ βαρύ χαρτονόμισμα.

Νιώθουμε σχεδόν ανήμποροι να αντιδράσουμε, αλλά πολύ περισσότερο να επέμβουμε.

Όλοι αυτοί των μεγάλων σαλονιών διαθέτουν εκπαιδευμένα δίποδα μαντρόσκυλα, πιστά αντικείμενα των αφεντικών τους, που παρεμποδίζουν την προσέγγισή μας και φροντίζουν πριν απ’ όλους – άγνωστο πως – την κάθε κίνηση μας.

Αλήθεια, έχετε δει πολλούς εμπόρους ναρκωτικών στη φυλακή;

Απευθύνομαι και σε σας που έτυχε κατά καιρούς να ασχοληθείτε με το πρόβλημα των ναρκωτικών στην Ελλάδα.

Μην επαναπαύεστε και μη νομίζετε ότι προσφέρατε κάτι, εξαπολύοντας κατά διαστήματα πύρινους μύδρους, μιλώντας για κινδύνους και για μάστιγες που απειλούν την κοινωνία μας.

Πρέπει πρώτα εσείς οι ίδιοι να διαπιστώσετε τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος και δεν χρειάζεται να δείχνετε υποκριτική συμπόνια σ' εκείνους που τους έτυχε το κακό, σαν να πρόκειται για εκθέματα ζωολογικού κήπου, δραματοποιώντας την κατάσταση μέσα από τα παραμορφωτικά κάτοπτρα της καθημερινής ειδησεογραφίας.

Σταματήστε τώρα αυτή την υποκριτική συμπεριφορά, ιδίως όταν απέναντί σας υπάρχουν μικρόφωνα και μέσα μαζικής επικοινωνίας.

Μη νομίζετε ότι εντυπωσιάζετε με τη στάση και τα λεγόμενά σας και προ παντός μη νομίζετε ότι απευθύνεστε σε ιθαγενείς.

Δεν πείθετε πλέον.

Σταματήστε τώρα να χρησιμοποιείτε στις δηλώσεις σας τετριμμένο λεξιλόγιο του τύπου:

"…Θρηνούμε ακόμη ένα θύμα του λευκού θανάτου…".

Σοβαρά θρηνείτε;

Πως γίνεται να θρηνείτε από μακριά για τον θάνατο ενός άτυχου τοξικομανή, που δεν τον γνωρίζατε και στην κηδεία του να είστε απόντες;

Πως γίνεται να θρηνείτε για τον θάνατό του, αφού προηγουμένως δεν κάνατε κανένα βήμα για να τον σώσετε;

Μην υποκρίνεστε τόσο πολύ.

Κάντε επιτέλους κάτι αληθινό έστω και για μία φορά.

Γιατί δεν πλησιάζετε πάνω στο φέρετρό του για να εκφωνήσετε τον επικήδειο;

Αλήθεια τι θα του λέγατε;

Θα είχατε την τόλμη αλλά και την γενναιότητα να του πείτε ότι "εμείς σε σκοτώσαμε";

Πέστε του λοιπόν έστω και τώρα για μία και μόνη φορά την αλήθεια.

Πέστε του ότι σε σκοτώσαμε όλοι εμείς οι "υπεύθυνοι", με τα λευκά κολάρα και τη μαύρη ψυχή.

Πέστε του ότι σε σκοτώσαμε όλοι εμείς με τις εκάστοτε πράξεις και παραλείψεις μας.

Πέστε του ότι δεν περιφρουρήσαμε επαρκώς τις εισόδους των ναρκωτικών στη χώρα μας.

Πέστε του ότι δεν φροντίσαμε να δημιουργήσουμε πανελλαδικά τα κατάλληλα κέντρα ψυχικής υγιεινής και δεν εφαρμόσαμε τα προγράμματα απεξάρτησης.

Πέστε του ότι αδιαφορήσαμε για σένα γιατί κάποιες σκοπιμότητες μας επέβαλαν να αδιαφορήσουμε και να αγνοήσουμε την "αρρώστια" σου.

Πέστε του ότι μπλεχθήκαμε με τη θέλησή μας σε κάποια δικονομικά γρανάζια και αφήσαμε ελεύθερους κάποιους εμπόρους ναρκωτικών γιατί πιεστήκαμε "άνωθεν".

Πέστε του για τα κυκλώματα των ναρκωτικών ότι είναι οι πιο κερδοφόρες βιομηχανίες της χώρας μας και λειτουργούν με την ανοχή ή και την επίβλεψή μας πολλές φορές, για να θησαυρίζουν κάποιοι.

Πέστε του για τον ακριβή αριθμό των νεκρών από τα ναρκωτικά στη χώρα μας, χωρίς να κρύβεστε πίσω από τις ιατρικές ορολογίες που μικραίνουν τα νούμερα.

Αιτία θανάτου: "πνευμονικό οίδημα".

Έτσι λέμε τώρα την αιτία που προκάλεσε το θάνατο ενός τοξικομανή.

Γιατί δεν λέτε ότι τον σκότωσε μια "αρρωστιάρα πρέζα;"

Αν δεν μπορέσετε να του πείτε όλα αυτά και πολλά άλλα, τότε σωπάστε.

Αν όμως πραγματικά θέλετε να κάνετε κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση, τότε ασχοληθείτε με τα αίτια που δημιουργούν μια τοξικομανία και όχι με την αφορμή.

Χτυπήστε ανελέητα τα βαθύτερα αίτια του προβλήματος και θωρακίστε τους ανασταλτικούς μηχανισμούς των υποψηφίων χρηστών, με τη λήψη όλων των αναγκαίων προληπτικών μέτρων γενικού και ειδικού χαρακτήρα.

Μη κατηγορείτε λοιπόν, μη πυροβολείτε και μη καταδικάζετε τη μάνα που προσπάθησε να περάσει μία δόση, στον κρατούμενο γιο της.

Οδηγούμενη από τα ένστικτά της και θέλοντας να τον δει να χαμογελάει, μπορεί να προβεί και σε πράξεις παραλογισμού.

Το βέβαιο είναι ότι αυτή πονάει περισσότερο απ' όλους και είναι περιττό να προσπαθήσει κανείς να μας πείσει για το αντίθετο.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω κάτι που μου είπε ένας πονεμένος πατέρας, πάνω από το μνήμα του γιου του, ένα μήνα από τον θάνατό του όταν ο ίδιος τον βρήκε νεκρό μέσα στη μπανιέρα του σπιτιού του, με καρφωμένη στο μπράτσο την σύριγγα του θανάτου:

"…Όταν έμαθα ότι ο γιος μου έκανε χρήση ηρωίνης, ποτέ δεν φαντάστηκα τα όσα τραγικά θα επακολουθούσαν. Ποτέ δεν περίμενα ότι η οικογένειά μου θα γινόταν κομμάτια. Κανένας δεν μου είπε την πραγματική αλήθεια. Όλοι με χτυπούσαν στην πλάτη και μου έλεγαν να κάνω υπομονή. Μου έλεγαν να ελπίζω ότι κάποια στιγμή η κατάσταση θα άλλαζε. Με παρέπεμπαν σε ειδικούς από τους οποίους λάμβανα μόνο λόγια και υποσχέσεις και φυσικά με το αζημίωτο. Έβλεπα ότι όλοι με κοιτούσαν με οίκτο κι’ αυτό με σκότωνε. Έβλεπα το παιδί μου να χάνεται καθημερινά κι εγώ δεν μπορούσα να του προσφέρω καμία βοήθεια. Δεν συνεργαζόταν μαζί μου, αλλά και με κανένα άλλο μέλος της οικογενείας μου. Αυτή η κατάσταση τροφοδοτούσε και την απελπισία μου. Παραβλέπω το γεγονός ότι καταστράφηκα οικονομικά, αφού στήριξα την ελπίδα μου στα μεγάλα λόγια των ειδικών και ξεπούλησα τα πάντα χωρίς αποτέλεσμα. Αυτοί πλούτισαν από αυτό το ξεπούλημα κι’ εγώ κατέστρεψα όλη μου την οικογένεια, κάνοντας υπομονή και ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο που ποτέ δεν ήρθε. Αν τα γνώριζα από την αρχή, θα ευχόμουν να είχαν συμβεί δύο πράγματα. Ή να πέθαινε ο ίδιος ο γιος μου πάνω στην πρώτη χρήση ηρωίνης που έκανε, ή εγώ να αυτοκτονούσα αμέσως όταν το έμαθα…"

Είναι δυνατόν; !!!

Μάθετε επίσης ότι:

Ο σημερινός λαθρέμπορος ναρκωτικών, δεν είναι ο κλασσικός πρεζάκιας της δεκαετίας του 50.

Είναι επιστήμονας στο πως θα θησαυρίσει, πως θα κάνει νόμιμο το θησαυρό του, πως θα ξεπλύνει το βρώμικο χρήμα, το βαμμένο κόκκινο από τη ζωή εκατομμυρίων νέων που πήγαν και πάνε χαμένοι μέρα με τη μέρα.

Διαθέτει πολυτελή γραφεία, αυτοκίνητα, υπαλλήλους, ιδιωτικά κότερα, πολύ χρήμα και το κυριότερο, φοβερές διασυνδέσεις και προσβάσεις στην κρατική ιεραρχία.

Έχει στη διάθεσή του όλα τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας και παρακολούθησης.

Το λαθρεμπόριο των πάσης φύσεως ναρκωτικών και ιδίως της ηρωίνης στην Ελλάδα, στοιχίζει καθημερινά πάνω από 3.000.000 ευρώ.

Τόσα χρήματα διακινούνται και αλλάζουν χέρια, μπαίνοντας στις τσέπες κάποιων αδίστακτων, για να προσφέρουν το θάνατο στα άτυχα νέα παιδιά και την ολοκληρωτική καταστροφή στις οικογένειές τους.

Το έτος 1992 τα άτομα που συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν από την Αστυνομία για παράβαση του Νόμου περί ναρκωτικών ήταν 3.412 ενώ κατά τη διετία 1996-1997 ήταν 14.242.

Αντιλαμβανόμαστε όλοι μας λοιπόν ότι η αύξηση υπερβαίνει το ποσοστό του 100%.

Η παγκόσμια διακίνηση εμπορίου ναρκωτικών, αντιπροσωπεύει ετησίως και ξεπερνάει κατά πολύ το 1 τρισ. δολάρια.

Ο αριθμός των εξαρτημένων τοξικομανών σήμερα σε όλη την Ευρώπη, έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα 12 εκατομμύρια και η ηλικία αυτών είναι μόνο από 15 έως 30 ετών.

Αν αναφερθούμε στις άλλες ηλικίες και στον αριθμό των απλών και περιστασιακών χρηστών, τότε τα νούμερα τρομάζουν.

Από την παγκόσμια ποσότητα ναρκωτικών που διακινούνται το 95% αυτής καταλήγει στον προορισμό της και διατίθεται στην κατανάλωση, ενώ το υπόλοιπο 5%, εντοπίζεται και κατάσχεται από τις διωκτικές αρχές.

Οι θάνατοι από χρήση ναρκωτικών στη χώρα μας, έχουν αυξητική τάση, σε ποσοστό 8 - 10% ετησίως και η ηλικία των χρηστών συνεχώς μικραίνει, φθάνοντας στο σημείο να αγγίζει ακόμη και τις πόρτες των δημοτικών σχολείων.

Η ετήσια κατανάλωση ηρωίνης στη χώρα μας ξεπερνάει τους πέντε (5) τόνους.

Στις βόρειες γειτονικές χώρες μας (Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία), λειτουργούν εργοστάσια παραγωγής πάσης φύσεως ναρκωτικών, με την ανοχή αν όχι με την επίβλεψη του ίδιου του κράτους τους.

Η χώρα μας λόγω της γεωγραφικής θέσης της, έχει το δυσάρεστο "προνόμιο" να αποτελεί γι' αυτούς καλή αγορά, με αποτέλεσμα τη δραματική αύξηση της διακίνησης ναρκωτικών προς τη χώρα μας.

Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι το έτος 1992 οι διωκτικές αρχές της χώρας μας κατέσχεσαν 50 κιλά ακατέργαστης κάνναβης στην κατοχή 13 Αλβανών υπηκόων ενώ τα αντίστοιχα μεγέθη κατά το έτος 1998 ανήλθαν στους 16 τόνους κάνναβης στην κατοχή 700 δραστών Αλβανών υπηκόων.

Τα συγκριτικά λοιπόν αυτά μεγέθη είναι τρομακτικά για τη χώρα μας, αφού αναλογισθούμε ότι η διακίνηση αυτή παρουσιάζει καθημερινά αυξητικές τάσεις.

Όσον αφορά τα κράτη της ενωμένης Ευρώπης, τα νούμερα είναι άκρως τρομακτικά.

Μόνο το έτος 2004 έγιναν 46.000 κατασχέσεις ναρκωτικών ουσιών, η δε ποσότητα ηρωίνης και κοκαϊνης που κατασχέθηκε ανέρχεται στους 93 τόνους.

Οι επίσημοι θάνατοι από χρήση ηρωίνης σε όλη την Ευρώπη των 25, ανέρχονται στον αριθμό ρεκόρ των 8.000 ατόμων ετησίως, η δε χώρα μας κατέχει την 5^η θέση στους θανάτους ατόμων ηλικίας κάτω των 25 ετών, με πρώτη τη Ρουμανία και τελευταία τη Δανία.

Όσον αφορά τους θανάτους των ενήλικων χρηστών κάτω των 40 ετών στην Ευρώπη υπολογίζεται ότι υπάρχει αυξητική τάση περίπου 3%, ενώ στη χώρα μας 7%.

Όλα τα παραπάνω νούμερα περιέχονται στα στοιχεία της έκθεσης που έδωσε στη δημοσιότητα το Ευρωπαϊκό Κέντρο Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας και δημοσιεύονται σε Αθηναϊκές εφημερίδες της 24.11.2006.

Στην ίδια έκθεση αναφέρεται και κάτι άλλο επίσης πιο τρομακτικό:

Το Αφγανιστάν, Πακιστάν κ.λ.π. εκμεταλλευόμενα τις διεθνείς συγκυρίες και κυρίως τις εμπόλεμες καταστάσεις των γύρω περιοχών υπερδιπλασίασαν την παραγωγή οπίου, κάτι που προκάλεσε αφηνιασμό των ναρκωτικών.

Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η διεθνής πτώση των τιμών κατά 45%, η κατακόρυφη αύξηση των κατασχέσεων, με παράλληλα αύξηση βέβαια και των χρηστών.

Στην Τουρκία, όπου κυριαρχούν οι στρατοκράτες, προ καιρού ανακοινώθηκε η φοβερή απόφαση της "κυβέρνησης", να αυξήσουν την καλλιέργεια της παπαρούνας, από την οποία παράγεται το όπιο, η ηρωίνη και η μορφίνη.

Αδιαφορώντας για τα χιλιάδες παιδιά που χάνονται καθημερινά από την ηρωίνη, έφθασε στο σημείο να ανακοινώσει κυνικά δια του κυβερνητικού εκπροσώπου της ότι, αν οι κρατικές εταιρείες καλλιέργειας και εμπορίας της παπαρούνας δεν ανταποκριθούν στις διεθνείς απαιτήσεις, μπορεί να αναθέσει το έργο αυτό και σε…ιδιώτες εμπόρους.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η Τουρκία, καίτοι μουσουλμανική χώρα, να είναι το "καλό παιδί" της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Αμερικής.

Η διακίνηση ναρκωτικών δια θαλάσσης αποτελεί το μεγαλύτερο "καρκίνωμα" για τις διωκτικές αρχές.

Πώς να ψάξεις ένα πλοίο που δεν έχει ελληνική σημαία;

Αν ρισκάρουν οι αρχές και πραγματοποιήσουν έναν τέτοιο έλεγχο, χωρίς να βρούνε παράνομο φορτίο όπλων ή ναρκωτικών τότε… αλίμονό τους.

Ο πλοιοκτήτης θα καταθέσει αγωγή ζητώντας εκατομμύρια δολάρια για την καθυστέρηση, πέραν του διασυρμού που θα υποστούν οι διωκτικές αρχές.

Μοναδική λοιπόν λύση, είναι η αλλαγή της διεθνούς νομοθεσίας κάτι βέβαια που θεωρείται αδύνατο, διότι αυτού του είδους οι νομοθεσίες επιβάλλονται μόνο από τους οικονομικά ισχυρούς.

Σε χώρες όπως ο Παναμάς, το Χονγκ Κονγκ, η Βολιβία, η Κολομβία κ.ά. λειτουργούν περιθωριακά τραπεζικά συστήματα, παράλληλα με τα επίσημα κρατικά στα οποία διακινούνται τεράστια χρηματικά ποσά, που προέρχονται από πωλήσεις ναρκωτικών δια μέσου του κυκλώματος αγοραπωλησίας χρυσού και των καταστημάτων διακίνησης συναλλάγματος.

Απόρρητη έκθεση του Ιταλικού Υπουργείου των Εξωτερικών, μιλάει για οργανωμένους στόλους σκαφών όπου, αναφέρεται συγκεκριμένα:

"...Φεύγουν φορτωμένοι με το εμπόρευμα από λιμάνια του Λιβάνου, της Συρίας και της Τουρκίας και μέσω Κύπρου και Ελλάδος φτάνουν στην Ιταλία. Υπάρχουν πολλά ναυλωμένα σκάφη, που κάνουν αυτό το εμπόριο και κερδίζουν τεράστια χρηματικά ποσά. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 700 εφοπλιστές συνεργάζονται στο λαθρεμπόριο των ναρκωτικών. Αν μάλιστα σημειώσουμε ότι, κάνουν συχνά δρομολόγια, θα σχηματισθεί η εικόνα, ότι ένα μεγάλο τμήμα της εμπορικής κίνησης στη Μεσόγειο, οφείλεται στο λαθρεμπόριο των ναρκωτικών…"

Σύμφωνα με έκθεση της εξεταστικής επιτροπής του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, οι "επιχειρήσεις" εμπορίας ναρκωτικών είναι κατά πολύ πιο εύρωστες ακόμα και σε σύγκριση με αυτές του πετρελαίου και ότι υπολείπονται κατά λίγο μόνο από τις επιχειρήσεις των εξοπλισμών.

Άλλωστε μεταξύ αυτών (ναρκωτικών και εξοπλισμών) υπάρχουν στενοί δεσμοί με κυριότερο την ανταλλαγή αυτών των "προϊόντων", από και προς τις χώρες της Δύσης και της Λατινικής Αμερικής.

Όσον αφορά τη χώρα μας, κι’ αυτό για να είμαστε όσο γίνεται περισσότερο αντικειμενικοί και ρεαλιστές, το πρόβλημα των ναρκωτικών είχε λάβει τρομακτικές διαστάσεις στη δεκαετία 1980-1990.

Το 1987 υπήρχαν περίπου 10.000 εξαρτώμενα από τοξικές ουσίες άτομα και το έτος 1992 ο αριθμός αυτός πολλαπλασιάστηκε και έφθασε στις 80.000.

Σήμερα ο αριθμός αυτός σχεδόν έχει τριπλασιαστεί.

Το πιο ανησυχητικό όμως δεν είναι αυτό.

Είναι το ότι έχει μειωθεί ο μέσος όρος ηλικίας των ουσιοεξαρτημένων ατόμων και σε ορισμένες περιπτώσεις οι χρήστες είναι παιδιά ηλικίας 12-15 ετών.

Παλαιότερα όταν τα εξαρτώμενα άτομα συλλαμβάνονταν οδηγούνταν στη φυλακή και στην καλύτερη περίπτωση στα δημόσια ψυχιατρεία.

Μετά το έτος 1985 δημιουργήθηκαν ορισμένες θεραπευτικές κοινότητες – ιδιαίτερα για παιδιά – στις οποίες γίνεται προσπάθεια αποτοξίνωσης και επανένταξης στην κοινωνία.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπήρχαν στην Ελλάδα οι κοινότητες: Ιθάκη, Έξοδος, Παρέμβαση, Ανοικτό Θεραπευτικό Πρόγραμμα, Στροφή, Ανοικτή Κοινότητα, Διάβαση.

Το έτος 1983 ιδρύθηκε το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, που υπάγεται στο Υπουργείο Υγείας και το οποίο έχει αναλάβει την εποπτεία όλων των θεραπευτικών κοινοτήτων.

Στην πρώτη δεκαετία λειτουργίας του 1983-1993 περίπου 9.000 άτομα δέχθηκαν τη βοήθειά του.

Με το Νόμο 2161/1994 θεσμοθετήθηκε και ο Οργανισμός Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ), με σκοπό τον σχεδιασμό, την προώθηση και την εφαρμογή εθνικής πολιτικής, σχετικά με την πρόληψη και την θεραπεία.

Το 1996 άρχισε την λειτουργία του το δοκιμαστικό πρόγραμμα χορήγησης υποκατάστατων (μεθαδόνης).

Παρά τις όποιες κρατικές προσπάθειες γίνονται για την άμβλυνση του προβλήματος των ναρκωτικών, αυτό φαίνεται όχι μόνο να περιορίζεται, αλλά αντίθετα μάλιστα δείχνει τρομακτικά αυξητικές τάσεις, τα νούμερα των οποίων σοκάρουν.

Σύμφωνα λοιπόν με έρευνες πανεπιστημιακών, εγκληματολόγων, κοινωνικών κέντρων και της αστυνομίας, προέκυψε ότι η υπόθεση ναρκωτικών αποτελεί για τη χώρα μας Εθνική Τραγωδία απίστευτων διαστάσεων αφού, η παραβατική συμπεριφορά των εμπλεκόμενων νέων στατιστικώς έχει ως εξής:

Το 12% αυτών είναι "βαποράκια".

Το 16,6% έχει αγοράσει ναρκωτικά.

Το 85% έχει δοκιμάσει με παρέα για πρώτη φορά.

Το 22,2% έχει κάνει χρήση.

Το 7% ανήκει σε κάποια συμμορία.

Το 17% έχει λάβει μέρος σε επιθέσεις οργανωμένων ομάδων.

Όλα τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία έχουν δημοσιευθεί σε πρόσφατο πρωτοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας "Απογευματινή" στο φύλλο της 12^ης Νοεμβρίου 2006.

Η χρήση ναρκωτικών και με ότι αυτή συνεπάγεται, είναι το μεγαλύτερο και σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία μας, γι’ αυτό άλλωστε ευθέως μιλάμε για τραγωδία.

Προηγούμενες 20 αναρτήσεις, 21, 22, 23, 24 25,26,27,28,29, 30 31, 32, 33 34 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41