Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Πολλοί τον τελευταίο καιρό μιλάνε για κρίση, όλοι την αισθάνονται (πλην αυτών που την προκάλεσαν), κανένας όμως δεν καταθέτει μία ιδέα ή ένα σενάριο εξόδου ή μερικής εξάλειψης των συνεπειών της. Και όμως υπάρχουν μερικές "λύσεις" που θα μπορούσαν ανέξοδα για όλους μας να ελαφρύνουν τις συνέπειές της και να δόσουν ένα τόνο ελπίδας στο λαό.

ΛΥΣΕΙΣ:

-Θα μπορούσαμε όλοι οι έλληνες (όσοι πράγματι είναι) να ιεραρχούμε τις προτιμήσεις μας κατά τις αγορές μας. Π.χ. να προτιμάμε να αγοράζουμε ελληνικά, αντί εισαγόμενων, προίόντα, έστω και αν αυτά είναι λίγο ακριβώτερα. Έτσι η ελληνική επαρχία (κύριος τροφοδότης μας) θα έπαιρνε μια μεγάλη ανάσα. Το ίδιο και οι βιοτέχνες μας. Σίγουρα υπάρχει αντίλογος και καλόπιστος, με σοβαρά επιχειρήματα. Οι κακόπιστοι, που τα συμφέροντά τους θα θίγονται, θα ξεσπαθώσουν, με διάφορες δικαιολογίες.

Αναμφίβολλα όμως η στροφή μας αυτή θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα για όλους. Αγοράζοντας ελληνικά προϊόντα μπορεί σήμερα να είναι λίγο ακριβώτερα,.........
αύριο όμως το κόστος παραγωγής τους θα πέσει, λόγω της μεγαλύτερης παραγωγής και οι τιμές αλλά και η ποιότητα θα βελτιωθούν. Στη συνέχεια και το κράτος θα ωφεληθεί, και η ανεργία θα μειωθεί και το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας θα ανασάνει. Το κυριώτερο όμως είναι ότι θα ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΚΑΤΙ, σταματώντας εν μέρει να καταναλώνουμε τα σκουπίδια των ξένων. Μόνο η παραγωγή μπορεί να μας σώσει από την κρίση και μάλιστα πολύ σύντομα. Και αυτό γιατί, καταναλώνοντας σε τεράστιες ποσότητες εισαγόμενα, (μοναδική χώρα στον κόσμο), έχοντας τα περιθώρια μιας μικρής μείωσης 15% των εισαγωγών σε ανταγωνιστικά προϊόντα, μπορούμε να βελτιώσουμε θεαματικά την οικονομική μας κατάσταση.

Είναι θλιβερό το φαινόμενο να κοιτάς τα ράφια των μαγαζιών, κάθε είδους και μεγέθους και να ψάχνεις με το λυχνάρι να βρείς ένα ελληνικό προϊόν. Είναι θλιβερώτερο όμως να κοιτάς τα καρότσια των ελλήνων καταναλωτών και να βλέπεις μέσα ισπανικές χαρτοπετσέτες (επειδή στοιχίζουν 2 λεπτά λιγώτερο).

Θα αναφερθώ στη συνέχεια στο ρόλο που παίζουν οι αλυσίδες καταστημάτων, κυρίως ξένων συμφερόντων.

Σε αυτή την προσπάθεια χρειάζεται ευσηνειδησία εκ μέρους των παραγωγών, δηλαδή χρειάζεται να σεβαστούν την προσπάθεια των αγοραστών τους. Και αυτό μόνο μία φωτισμένη πολιτική-πνευματική ηγεσία μπορεί να το επιβάλλει.

-Όσον αφορά τις ελληνικές επιχειρήσεις που έφυγαν από την Ελλάδα και εγκατεστάθηκαν σε άλλες χώρες. Όλοι μας θα πρέπει να σαμποτάρουμε τα προϊόντα τους. Αφού έφυγαν από την χώρα μας, ας πουλήσουν την προμάτεια τους στις χώρες που διάλεξαν να επενδύσουν.

Επομένως κινήσεις πολιτών θα πρέπει να κατονομάσουν αυτές τις εταιρείες και εμείς οι καταναλωτές να σαμποτάρουμε τα προϊόντα τους.

-Ένα άλλο μέτωπο αφορά την ελαχιστοποιήση των δαπανών μας για εισαγόμενα προϊόντα και υπηρεσίες. Π.χ. στα καύσιμα.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΛΥΣΙΔΩΝ:

Ξένοι επενδυτές, εκμεταλλευόμενοι τον άκριτο καταναλωτισμό μας, εξαγόρασαν ελληνικές επιχειρήσεις, εκμηδενίζοντας την παραγωγή εντός της χώρας ή έστησαν νέα δικά τους πολυκαταστήματα. Προωθούν έτσι ευχερέστερα τα δικά τους (της μητρικής τους χώρας) προϊόντα, εξαφανίζοντας τα ελληνικά από τα ράφια τους. Στις ελάχιστες των περιπτώσεων που βρίσκεις ελληνικά προϊόντα στα ράφια τους, αυτά αγοράζονται από τις αλυσίδες με εκβιαστικά χαμηλές τιμές από τους παραγωγούς. Παράδειγμα η γνωστή-ξένη αλυσίδα ταχυφαγίας που εισάγει όλα της τα υλικά από την Ολανδία και μόνο.

Να περιορίσουμε λοιπόν τις αγορές μας από επιχειρήσεις ξένων συμφερόντων που και μας κλέβουν, και οι εργαζόμενοί τους ζουν ένα μεσαίωνα. Και βέβαια τα κέρδη τους τα εξάγουν στην Ελβετία ή όπου αλλού.

Δυστυχώς για την Ελλάδα και τους έλληνες δεν υπάρχει απλά κοινή λογική. Τρανταχτό παράδειγμα οι "εκδρομείς" της βορείου Ελλάδας, που κάθε Σαββατο-Κύριακο ακουμπάνε τα λεφτά τους πότε στα Σκόπια, πότε στη Βουλγαρία, κ.λπ. Και ακόμα πιο "δυστυχώς" δεν υπάρχει ένας ηγέτης (πολιτικός, πνευματικός) να ψελλίσει αυτές τις σκέψεις. Ας πάρουμε όμως σαν παράδειγμα τους Γερμανούς, που ερχόμενοι κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα, φέρνουν ακόμα και το νερό από τη χώρα τους.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Στη σημερινή εποχή το μόνο όπλο που διαθέτουμε πλέον είναι η καταναλωτική μας συμπεριφορά. Αυτή επηρεάζει τη ζωή όλων μας. Αν λ.χ. οι έλληνες προτιμούν μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας που εξάγει όλα της τα κέρδη έξω, αυτό δεν είναι θέμα ατομικό, είναι κοινωνικό.

ΤΟ ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΙΚΟ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ. ΑΠΑΙΤΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ.

Διότι το συνάλλαγμα που θα εξαχθεί είναι κοινό μας κτήμα και όχι κτήμα του κάθε ανεγκέφαλου καταναλωτή.

Το συμπερασμα: Αφού οι δυνάστες μας μας θέλουν ως καταναλωτές αποχαυνωμένους και εργαζόμενους-δούλους, ας τους απαντήσουμε με τα ίδια τους τα όπλα.

Α.Τ.